08. De gaven van de Geest   I

 

We hebben de belofte van de Vader overdacht….het grote werk van de Heilige Geest in en door de gelovige heen, welke de Vader beloofde, dat het  een blijvend ding zou zijn in het leven van de gelovige. Deel van dit grote werk is, dat van bovennatuurlijke uitingen/gebeurtenissen/openbaringen door de gelovige heen in het voordeel van degenen rondom hem(haar). Paulus verduidelijkt dat, wat betreft deze gebeurtenissen of gaven, zoals ze ook wel worden genoemd in de volgende Schriftgedeelten:

 

 

1. Ze worden gaven genoemd  -  1Kor.12:4

 

Hier is het woord in het Grieks charisma, wat vrije gunst/genade of gave betekent. Het is verbonden met het woord charis, wat genade of Gods liefdevolle gunst betekent, welke de mens niet verdiend heeft; dus deze gaven zijn vrije gaven van God aan ons, welke we niet verdienen. Zie ook vv. 28-31.

 

Het idee van genade – onverdiend …..:

      Rom.6:23  - redding

      Rom.5:15-16  - redding en rechtvaardiging

      2Kor.1:11  - zegeningen en antwoorden op gebed

      Rom.1:11-12  - geestelijke bemoediging of bediening

      1Tim.4:14 en

 2Tim.1:6-7  - De Heilige Geest Zelf

 

….. zonder deze brede blik komen we in de problemen.

 

 

2. Ze worden openbaringen genoemd  -  1Kor.12:7

 

Het is vanwege de Heilige Geest,  onzichtbaar voor het blote oog, Die Hemzelf laat zien aan ons door deze dingen door mensen te doen. Daarom zijn ze bovennatuurlijk, en niet natuurlijk. Net zoals Jezus de Vader openbaar maakte. Dus wanneer Jezus hier was, zou Hij voor de zieken bidden en ze zouden worden genezen. Voor degenen, die door de duivel bezeten waren , zou Hij de demonen gebieden weg te gaan. Nu is Hij niet persoonlijk aanwezig , dus openbaart Hij Zichzelf door Zijn mensen, via de gaven van de Geest. En zo gaat Zijn bediening verder.

 

We moeten nota nemen van zekere dingen wat betreft deze gaven:

• 1Kor.12:4  -  er zijn verschillende soorten gaven, maar alleen één Heilige Geest, die de gaven doet werken in iedereen;
• 1Kor.12:4,7  -  de Heilige Geest geeft aan elke gelovige één of andere openbaring (manifestatie),  zie 1Kor.7:7 en 1Pet.4:10.

 

 

Hoe krijgen we deze gaven?

 

1Kor.12:11  -  Het is de Heilige Geest, Die deze gaven ingeeft, en het zal altijd naar de wil van God zijn, en moet nooit voor iemands eigen heerlijkheid/glorie/roem zijn, of voor hem om mee te spelen. Noch is het om die persoon te maken tot iemand , die voortdurend in tongen spreekt of profeteert in een kerk, want dat leidt tot hoogmoed/trots, stilstand en begrenst Gods gaven aan die persoon! De Geest is vrij en geeft zoals Hij wil. We moeten nooit rondgaan en opschepperig beweren : “Ik heb deze of die gave”. Het is aangaande het Lichaam, voor hen –niet voor mij! Echter , ik moet te allen tijde bereid zijn om het kanaal te zijn. Ik moet leren luisteren naar God, en altijd afgestemd zijn , biddende : “Heere, wilt U mijn leven beheersen, en laten gebeuren wat U ook maar wenst, en wanneer U het wenst”.

 

Tegen de achtergrond van extra benadrukking wat betreft (spreken in) tongen, zegt Paulus tegen de Korinthiërs: “Jullie zijn onevenwichtig, kijk uit naar en eigen jezelf ook de hogere gaven toe’’; b.v.   1Kor.12:31

 

De gaven worden niet gegeven als een gevolg van geestelijkheid – het is een genadegave - (voor niets!) kosteloos!

                  Kijk naar 1Kor.  -  Paulus moest hoofdstuk 13 aan hen schrijven  -  tussen de hoofdstukken 12 en 14 in, over de gaven.

                  1Kor.12:7  -  Het doel van deze gaven is voor het algemene nut van alle andere gelovigen in de kerk. Niet alleen voor het individu zelf!  -  1Pet.4:10 zegt ons : Laat ieder de speciale genadegave, zoals die ontvangen is,  aanwenden  in het elkaar dienstbaar zijn als goede beheerders van de veelsoortige genade van God

                  1Kor.13:1-3  -  De uitwerking van deze gaven moet altijd worden volbracht met de liefde van God, dus zij zal altijd het goede brengen aan de persoon die bediend wordt.

 

*****

 

Vier aparte rijtjes van gaven worden gevonden in het Nieuwe Testament. De meest beroemde komt voor 1Kor.12. Even belangrijk is Rom.12:3-8. Kortere rijtjes worden gevonden in Eph.4:7-12 en 1Pet.4:10-11.

 

 

De aard (het wezen) van geestelijke gaven

 

1Kor.12-14 is niet alleen een beschrijving van geestelijke gaven in het algemeen en van bepaalde gaven in het bijzonder, het is  ook een praktische handleiding voor het gebruiken van de gaven in de kerk. Paulus’ doel in 1Kor.12:4-6 is te benadrukken dat , hoewel de gaven verschillend zijn , dat er maar één Gever is. Hij geeft deze  waarheden drie keer aan, elke keer deze gaven verbindend aan een andere Persoon van de Drie-eenheid  (dezelfde Geest , dezelfde Heer, dezelfde God). Hij gebruikt ook drie verschillende woorden om deze gaven aan te geven:

      charismata (v.4) - gaven van Gods genade

      diakoniai (v.5)  - vormen van hulp of dienstverlening of bedieningen

      energemata (v.6) - middelen, effecten, activiteiten of krachten,

die dezelfde God in iedereen stimuleert of ingeeft.

 

Wanneer de drie worden samengevoegd, mogen geestelijke gaven worden omschreven als zekere hoedanigheden, verleent door Gods Genade en kracht ,die mensen toerust voor specifieke en bijbehorende dienstverlening.

 

 

In 1Kor.12-14 vermeldt Paulus de volgende belangrijke feiten:

 

• 1. Christenen moeten worden geïnformeerd wat betreft deze gaven (1Kor.12:1). Angst, misvatting, verkeerde indrukken, achterdocht en trots of arrogantie, etc. komen alle uit ontkenning wat betreft de aard, het doel en het gebruik van geestelijke gaven in de plaatselijke kerk. Het is daarom dringend noodzakelijk , dat Christenen worden geïnformeerd over de gaven , en begrijpen de gaven.
• 2. Jezus moet Heer zijn (1Kor.12:3). Jezus moet het centrum zijn van de kerk (het plaatselijke Lichaam), en Hij moet Heer zijn van het individu. Als de Heer van onze levens moet Jezus worden gehoorzaamd, en (Hem) worden gevraagd ons te vullen met Zijn Geest.
• 3. De gaven zijn er voor het algemeen nut (welbevinden/heil) (1Kor.12:7). De gaven van de Geest moeten niet worden gezien als iets om mee te pronken of als enig teken van geestelijke rang in het Christelijke leven. Zij worden niet gegeven als resultaat van het bereikt hebben van een bepaald niveau van geestelijkheid. De gaven zijn eerder voor het algemeen nut en de opbouw van het Lichaam. (1Kor.14:26). De gaven moeten worden gebruikt om de individuele Christenen te bemoedigen en op te bouwen, niet om hen verwarring en hinder te bezorgen.
• 4. De uitoefening van de gaven is het werk van de Geest (1Kor.12:11). Geestelijke gaven zullen te voorschijn komen en bloeien in een omgeving van geloof en gehoorzame onderwerping aan de Heer Jezus Christus.
• 5. Voel jezelf niet minderwaardig en kleineer de gave die je hebt niet. (1Kor.12:14-20). Er is een gevaar te veronderstellen , dat we niet door God gebruikt kunnen worden, of denken , dat de gave die we hebben, onbelangrijk is. De gaven van de Geest zijn het werk van Gods genade (charis). Charis betekent genade of Gods liefdevolle gunst; het is onverdiend door de mens. De gaven worden vrijelijk gegeven door God en daarom zouden we ons niet minderwaardig moeten voelen over de gave , die Hij gekozen heeft aan ons te verlenen. Hij geeft naar Zijn goeddunken en weet dat het beste. De doeltreffendheid van de gaven hangt niet af van, of wij een voldoende mate van volwassenheid of geestelijke ervaring hebben bereikt. God kan wie dan ook kiezen. Paulus toont aan, dat niemand zou moeten doen alsof een bepaalde gave onbelangrijk zou zijn. Aan de andere kant moeten gelovigen voorzichtig zijn om de gaven af te wijzen, omdat wanneer zij dat doen, ze datgene afwijzen wat God gebruikt voor de doeltreffende bediening van Zijn Lichaam.
• 6. Bejubel de gaven van de Geest niet door menselijke trots (1Kor.12:12-26).  Paulus was erg bewust van het gevaar om sommige gaven te bejubelen tot nadeel van anderen. De Korinthische kerk meende te denken, dat tongen (taal) en kennis de meest belangrijke gaven waren. Hun gebruik veroorzaakte een geest van wedijver en een gevoel van trots wat Paulus bezocht te corrigeren. God is de Auteur en Uitdeler van gaven, en daarom moeten zij worden behandeld eerder met nederigheid, dan reageren met trots en arrogantie.
• 7. We moeten de gaven niet beperken tot het spectaculaire (1Kor.12:28). Alle gaven zijn belangrijk en allen hebben haar juiste plek.
• 8. Verlang naar de gaven (1Kor.12:31, 14:1). Paulus gebruikt hier twee woorden om te spreken over geestelijke gaven: charismata (gaven van genade) en pneumatika (gaven van de Geest). In beide voorbeelden is het woord verlangen hetzelfde; het betekent : een ijver hebben voor, of ijver hebben naar.

Christenen zouden niet de houding moeten hebben van als God mij die en die gave wil geven, dan ben ik bereid die te ontvangen, maar moeten ijverig zijn om te ontvangen van God. Er moet een houding zijn van verwachting van wat God ons wil geven.

• 9. Volg de weg van liefde (1Kor.13:1-13). De (uit) werking van de gaven moet altijd worden begeleid door de liefde van God, dus zullen zij altijd het goede brengen tot de persoon aan wie bediend wordt. Elke keer wanneer het Nieuwe Testament spreekt van de gaven, is het altijd tegen de achtergrond van liefde in de gemeenschap. (Rom.12, Eph.4, 1Pet.4). Paulus zet uiteen, dat alle gaven op een dag zullen verdwijnen, maar dat de liefde eeuwig is. Het duurt zelfs langer dan geloof en hoop.
• 10. Streef naar het opbouwen van de kerk (1Kor.14:3-5,12,17,26). Dit is de reden waarom God deze gaven geeft. Hij is aan het werk door Zijn Heilige Geest om de kerk op te bouwen en om ongelovigen in het Koninkrijk van God te brengen.  Dus, in (af)weging van profetie, het testen van uitleg (interpretatie) of het toestaan van tongen (taal) in openbare aanbidding, moeten we ons afvragen of zulk gebruik het Lichaam opbouwt of dat het verwarring of verdeeldheid brengt.
• 11. Alles moet worden gedaan op een ordelijke wijze (1Kor.14:33,40).